دل خوشم با عزلی تازه همینم کافی است

                                      تو مرا باز رساندی به یقینم کافیست

   قانعم بیشتر از این چه بخواهم از تو

                                     گاه گاهی که کنارت بنشینم کافیست

    دل را کجا به زلف رسا می توان رساند

                                  این پا شکسته را به کجا می توان رساند

   سنگین دلی و گرنه از آن لعل آبدار

                                   صد تشنه را به آب بقا می توان رساند

جان رفت و ما به آرزوی دل نمی رسیم هرچند می رویم به منزل نمی رسیم برقیم و بلکه تند تر از برق و رعد نیر وین طرفه ترکه هیچ به محمل نمی رسیم لطف خدا مدد کند از ناخدا چه سود تا باد شرطه نیست به ساحل نمی رسیم